قسمت آخر دغدغه کاریابی مهاجر ایرانی‌

سپتامبر 30, 2009 در 12:12 ق.ظ. (Uncategorized)

خوب خیلی‌ از دوستان پس از ورود و کمی‌ بررسی‌ ، خیلی‌ چیز‌ها دستگیرشان میشود و تمام تلاششان را میکنند تا کار مرتبط با رشته تحصیلی‌ و سابقه کار قبلیشان را پیدا کنند. در صد خیلی‌ کمی‌ هستند که در مدت کوتاهی‌ میتوانند به آن چه مد نظرشان هست برسند و درصد بالایی از مهاجران باید وقت و زمان بیشتری صرف کنند. شانس ، آشنا داشتن ، تسلط به زبان از عواملی هستند که در یافتن کار مناسب نقش بسزایی دارند. مهاجرانی که به دلایل مختلف از قبیل اخذ مجوز جهت کار ، تلاش در جهت یادگیری زبان ، نداشتن شانس کاری خوب و …… ، نمیتوانند کار مناسب خود را در زمان مناسب و کوتاهی پیدا کنند ، دو راه دارند.

۱- از جیب خرج کردن در طول مدتی‌ که امکان اشتغال را خواهند داشت.
۲- مراجعه در جهت یافتن کاری که کمک خرج شود تا زمان اشتغال در کار مناسب و مد
نظر.

خوب ، مورد اول که مشمول کسانی‌ میشود که از تمکن مالی بالایی برخوردارند.
ولی‌ اغلب مهاجران را گروه دوم تشکیل میدهند. آنها مجبورند که مدتی‌ را به کارهایی از قبیل کار در رستوران ، کار در هتل ، فروشندگی ، توزیع روزنامه و …. مشغول شوند تا یافتن کار مرتبط و مناسب با روحیه.

قسمت اصلی‌ این ۳ تا پست من همین قسمت هست که الان می‌خوام بنویسم. بر عکس ایران ، اشتغال به کار ، هر نوع کار که باشد ، اصلا ننگ و عیب نیست. اینجا همه کار میکنند و هیچ کس نگران این نیست که پسر خاله یا دختر خاله یا فلان فامیلش ، اون را با لباس کار تو خیابون ببینه. یا مثلا یک آشنا بیاد رستوران ببینه من دارم روی میز‌ها را تمیز می‌کنم!!!

اصلا مهم نیست. یعنی‌ اینقدر ریلکس هستند و راحت برخورد میکنند که آدم واقعا لذت میبره و حسرت میخوره. تنها ملیتی که مشکلات این چنینی دارند ، ایرانی‌‌ها هستند. یک دوست پاکستانی‌ دارم که دانشجوی دوره دکترا الکترونیک هست و بورسیه دولت بریتانیا (دیگه خودتان ببینید که چه مخی هست که دولت بورسیه اش کرده) ، بخاطر اینکه هم به درسش لطمه نخوره و هم خرجش در بیاد ، بصورت پارت تایم در یک رستوران کار می‌کند. و اصلا مشکلی‌ هم نداره که بخواد از بقیه پنهان کنه که کجا کار میکنه. کدوم دانشجوی دکترا ایرانی‌ حاضر هست تو رستوران کار کنه؟؟!!! این‌ها افرادی هستند که موفق هستند و اگر کمی‌ دقت کنید و اطلاع داشته باشید ، پروسه مهاجرتشان به کانادا هم خیلی‌ سریع پیش میرود. میدونید چرا؟ دولت‌های کشور‌های مهاجر پذیر ، دقیقا میدونند که چه ملیتی اهل کار بدون نق زدن هستند.

یک مطلب دیگه هم بگم و ختمش کنم ، ۹۰ درصد افرادی که سالهاست به عنوان مهاجر در کشور‌های مختلف در حال زندگی‌ هستند و آدم‌های موفقی‌ هم هستند ، یک تجربه کار اینچنینی را داشته اند و اگر به شما می‌گویند که ما از روز اول مشغول کار مرتبط با رشته مان شدیم ، بخاطر دید غلطی هست که در ایران وجود دارد.

پس دوست عزیز ، اگر قصد مهاجرت داری و دوست داری که در کوتاه‌ترین زمان ممکن خود را با شرایط خارج از ایران انطباق بدی ، پستت ، عنوانت و غرور کاذبت را بگذار و تنها خودت ، با تجربه و تخصصت بیا.

خوش باشید‌